19اکتبر 2022 - بر اساس مطالعه جدیدی که در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شده است، در مقایسه ی سر به سر چهار داروی مورد استفاده برای درمان دیابت نوع 2، لنتوس(انسولین گلارژین) و ویکتوزا(liraglutide)  از دو داروی دیگر در این رقابت پیشی گرفتند، اما طبق این گزارش، هر چهار دارو ایمن و مؤثر بودند.

مطالعاتی که درمان‌های مختلف دیابت را با هم مقایسه می‌کنند، نباید به عنوان مدرکی مبنی بر اینکه برخی داروها همیشه مؤثرتر از سایرین هستند، تلقی شوند، به‌ویژه وقتی صحبت از دیابت نوع 2 می‌شود، زیرا عوامل مختلفی در مورد هر فرد وجود دارد که ممکن است تعیین کند چه درمانی بهترین کارایی را برای آن بیمار دارد. همچنین شایان ذکر است که اگر چه کنترل قند خون معمولاً نتیجه اصلی هنگام ارزیابی درمان‌های دیابت است، اما این تنها نتیجه ای نیست که اهمیت دارد. افزایش یا کاهش وزن، توانایی تحمل داروها بدون عوارض جانبی ناخوشایند یا خطرناک، و مزایای سلامتی اضافی مانند بهبود عملکرد کلیه یا کاهش خطر مرگ، همه ممکن است هنگام تصمیم گیری در مورد برنامه درمانی مورد توجه قرار گیرند.

در این مطالعه، محققان 5047 شرکت‌کننده ی بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 2- که کمتر از 10 سال قبل بیماریشان تشخیص داده شده بود- که متفورمین را به‌عنوان تنها داروی کاهش‌دهنده ی قند خون مصرف می‌کردند، انتخاب کردند. شرکت‌کنندگان به‌طور تصادفی برای مصرف یک داروی ضد دیابت اضافی شامل: لنتوس، ویکتوزا، Januvia (سیتاگلیپتین)، یا گلیمپراید تقسیم شدند. سطحA1C (معیار کنترل طولانی‌مدت گلوکز خون) شرکت‌کنندگان هر سه ماه یک بار اندازه‌گیری گردید و شرکت کنندگان به‌طور متوسط ​​به مدت پنج سال تحت نظارت قرار گرفتند.

تفاوت سطوح A1C در بین درمان ها

بررسی تعداد دفعاتی که A1C افراد برابر با 7.0 درصد یا بالاتر( کنترل کمتر از حد مطلوب قند خون) بود، تفاوت های قابل توجهی را بین گروه های درمان نشان داد. برای لنتوس، نرخ سطوح A1C تا این میزان بالا، 26.5 در هر 100 نفر-سال (سالهای پیگیری در میان شرکت کنندگان) و برایویکتوزا برابر با 26.1 در هر 100 نفر-سال بود که مشابه با لنتوس است. برای گلیمپراید، میزان سطح A1C به این حد بالا، 30.4 در هر 100 نفر- سال بود، در حالی که برایJanuvia  نرخ سطوحA1C به این میزان بالا، 38.1 در هر 100 نفر- سال بود. هنگامی که محققان به تعداد دفعاتی که شرکت کنندگان سطحA1C ، 7.5 درصد یا بالاتر داشتند، نگاه کردند، تفاوت بین گروه های دارویی مشابه چیزی بود که برای سطحA1C ، 7.0 درصد و بالاتر مشاهده شد.

تفاوت معنی داری در اندازه گیری A1C بین گروه های مختلف دارویی بر اساس سن، جنس، نژاد یا قومیت شرکت کنندگان وجود نداشت. اما برای شرکت‌کنندگانی که مطالعه را با سطح A1C بالاتری شروع کرده بودند، داروهای لنتوس، ویکتوزا و glimepiride در مقایسه با Januvia، مزایای بیشتری در کاهشA1C ، داشتند.

هیپوگلایسمی شدید (قندخون پایین) به طور کلی نادر بود، اما با برخی از داروها شایع تر از سایرین بود - نسبت شرکت کنندگانی که این وضعیت جدی را تجربه کردند، برای گلیمپراید 2.2٪ ، برایلنتوس1.3٪ ،  برای ویکتوزا1.0٪، و برای جنوویا 0.7٪ بود.عوارض جانبی گوارشی و کاهش وزن هر دو در میان شرکت‌کنندگانی که ویکتوزا مصرف کردند نسبت به سایر گروه‌ها شایع ‌تر بود.

محققان به این نتیجه رسیدند که لنتوس و ویکتوزا به طور معنی داری، هرچند کم، در دستیابی و حفظ سطوح هدف A1C موثرتر بودند. این نتایج ممکن است به پزشکان کمک کند که زمانی که متفورمین دیگر برای کنترل قند خون در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 کافی نیست، چه داروهایی را تجویز کنند.

منبع:

https://www.diabetesselfmanagement.com/news-research/2022/10/19/lantus-victoza-hold-edge-for-blood-glucose-control-in-study/